Ik ontving deze vraag nog nooit per e-mail: ‘Het is echt gevaarlijk als mensen in het echt niet lief zijn, dan ben ik dagen of weken of langer ziek, dus daarom wilde ik van tevoren vragen of u een erg lief en empathisch persoon bent, of niet, en denkt hiervoor geschikt te zijn, of niet?’ Dit was mijn reactie: ‘Op mijn website www.carladams.be kun je meer over mij lezen. Ik ben een 61-jarige man die al veel mensen heeft geholpen. Ik werk graag met mensen die moeilijk vertrouwen kunnen geven aan anderen. Ik ben zelf heel duidelijk en direct. Ik zou mezelf zeker empathisch noemen. Ik vind het heel belangrijk om me goed af te stemmen op de ander. Ik doe dit werk graag en ik begrijp hoe moeilijk het kan zijn om iemand die je niet kent in je leven toe te laten.’
Het lukte me dus niet om te bevestigen dat ik inderdaad een lief persoon ben. Is dat eigenlijk nodig als therapeut? ‘Lief’ betekent volgens het woordenboek Van Dale nog ‘vriendelijk en goed van karakter, niet stout, hartelijk, voorkomend, aardig’. Ik ben wel vriendelijk en ik heb het beste met mensen voor, maar soms kan ik wel ‘stout’ zijn. Soms doe ik iets wat mensen niet verwachten, zoals het aansnijden van een moeilijk onderwerp of het stellen van een lastige vraag.” . Ik zie het echt als mijn taak om vaste patronen in vraag te stellen en indien nodig te veranderen.
Ik wens jullie allen een uitdagend en liefdevol 2025