Geweldbeheersing – een term die vaak beelden oproept van fysieke confrontaties en conflicten. Toch is de kern van effectieve geweldbeheersing niet alleen gericht op het beheersen van de geweldenaar, maar begint het met zelfbeheersing.
Het is begrijpelijk dat onze aandacht in gewelddadige situaties vaak wordt getrokken naar de dader. We willen de situatie onder controle houden en dit kan ons doen geloven dat de focus moet liggen op het beheersen van de ander. Echter, in de praktijk kan dit moeilijk, zo niet onmogelijk zijn. Het is van essentieel belang om te erkennen dat we afhankelijk zijn van de medewerking van de ander om daadwerkelijk controle uit te oefenen. Het simpele feit dat iemand niet wil meewerken, kan al een obstakel vormen dat niet gemakkelijk kan worden overwonnen. Zelfs beveiligingstechnieken zijn geen garantie voor succes en brengen het risico met zich mee de ander onnodig te verwonden.
In onze trainingen ligt de focus daarom op zelfbeheersing en zelfbeveiliging. Het adagium ‘hou je kalm’ mag dan voor de hand liggend lijken, maar het is een cruciale leidraad die een wereld van verschil kan maken in een gewelddadige confrontatie. Het bewaren van kalmte stelt ons in staat om helder te denken en rationele beslissingen te nemen te midden van chaos. We behouden het overzicht door onze omgeving in de gaten te houden en relevante informatie te registreren.
Een belangrijk aspect van geweldbeheersing is het ontmoedigen van de geweldenaar om verdere acties te ondernemen. Zelfbeheersing straalt autoriteit en zelfvertrouwen uit, wat kan helpen om de escalatie van geweld te voorkomen. Bovendien moeten we niet alleen gefocust zijn op de geweldenaar, maar ook op anderen in de omgeving. Wanneer er getuigen zijn, verdienen zij evenzeer onze aandacht. Het waarborgen van hun veiligheid kan net zo belangrijk zijn als het beheersen van de geweldenaar zelf.
In situaties waarin het beheersen van de geweldenaar niet mogelijk is, moeten we bereid zijn om alternatieve strategieën te gebruiken om de veiligheid van onszelf en anderen te waarborgen. Dit kan het sturen van instructies naar omstanders omvatten, zoals het zoeken van dekking, hulp halen, of de omgeving verlaten. Het vermogen om snel en effectief te reageren in een stressvolle situatie kan het verschil maken tussen escalatie en de-escalatie.
Kortom, geweldbeheersing begint met zelfbeheersing. Het vermogen om kalm te blijven, helder te denken en effectief te handelen in stressvolle situaties is de sleutel tot succesvolle geweldbeheersing. Het omvat het bewustzijn van onze eigen reacties, het beheersen van onze emoties en het nemen van doordachte beslissingen om de veiligheid te waarborgen. In een wereld waar geweld zich soms onvoorspelbaar kan manifesteren, is zelfbeheersing de krachtige eerste stap naar effectieve geweldbeheersing.